1 Temmuz 2015 Çarşamba

Leyl û Mecnûn

Leyl(a) û Mecnûn, yanê Mişterî û Zuhre, yanê Jupiter û Venûs, yanê Berçîs û Gelawêj dîsa li ezmanê, di şevên havînê yên tijî stêrk de, berê xwe dane hev, li hev nêzik bûne ku miraza xwe ya ku li rûyê dinyayê hasil nebûye, li rûyê ezmên hasil bikin û bigihîjin hevdu.
"Mecnûn û Leyla du hezkiriyên hev bûn û li vê dinyayê mirazê wan ê gihîştina hevdu hasil nebû û ew ji mirinê şûnde bûne du stêrkên li ezmên. Ew ji wê û pê ve li ezmên li mirazên xwe digerin. Ew di dema gerra xwe ya li ezmên de geh nêzikî hev dibin, geh ji hev dûr dikevin. Dema ku bi şevan li ezmên in, pey roçûnê re ew berî stêrkan gîşan xuya dibin û bi rojhelat re jî ew li pey gîşan wenda dibin. Carcaran ew digihêjin hev û ser hev re jî derbas dibin. Di nava xelkê de tê gotin ku, kengê mirov bibîne ku mirazê wan hasil dibe, ew digihêjin hev û di ser hev re derbas dibin, mirov ji Xwedayê xwe çi mirazî bixwaze ew ê hasil bibe. Kesên ku bi ilmê stêrknasiyê re eleqedar in, kesên ku hesabên gerrên wan dikin, ne tiştekî dûr e ku bizanibin ka ew ê kengê bigihêjin hev. Lê kesekî hay ji van tiştan tunebe nizane û ji ber ku nizane jî bi rasthatinê nebîne, nikare derbasbûna wan a ji ser hev re bibîne. Ew salê çend caran nêzî hev dibin, lê derbasbûna wan a di ser hev re tiştekî pirr tewrende ye” 

Ji Sefernameya Hezar û Yek Fersengî, r. 53



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder